Unterschiede

Hier werden die Unterschiede zwischen zwei Versionen angezeigt.

--- resonanzraeume:resonanzraum_25-012_az [2025/06/08 16:07] – [Otaq 12a – Qaranlıq gecə olmasaydı (Zəhra)] admin
+++ resonanzraeume:resonanzraum_25-012_az [2025/06/19 17:51] (aktuell) – alte Version wiederhergestellt (2025/06/08 16:10) admin
@@ Zeile 13: / Zeile 13: @@
 <color #7092be>//
-**In the Silence After the Anthem**\\
+**Himndən sonra sükutda**\\
-South of Şəki, on a low hill, stands a house that smells of almonds. The shutters are crooked, but not broken. Aysel, 64, lives here alone. She was once a music teacher. Now she tunes her voice only rarely. Sometimes, when no one is listening, she hums the old anthem from 1919—not out of patriotism, but because she can’t forget its rhythm.
+Şəkidən cənubda, yastı bir təpədə badam qoxusu verən bir ev durur. Pəncərə pərdələri əyri-di, amma sınıq deyil. Burada 64 yaşlı Aysel tək yaşayır. O, əvvəllər musiqi müəllimi olub. İndi nadir hallarda səsini tənzimləyir. Bəzən, heç kim dinləməyəndə, o, 1919-cu ilin köhnə himnini mızıldayır – vətənpərvərlikdən yox, yalnız ritmi unutmadığı üçün.
-“It was like a dress we were allowed to wear only briefly,” she says of the republic that lasted less than three years. “Then, suddenly, winter came again.”
+“Bu, yalnız qısa müddət geyinməyə icazə verilən bir paltar kimiydi,” – üç ildən az yaşayan respublikadan danışarkən deyir. “Sonra birdən yenidən qış gəldi.”
-Her husband died in 1990 while fetching food in the capital. Their daughter now works in Istanbul. She writes seldom, but regularly. Her short, formulaic messages contain no questions—only states of being.
+-cı ildə ərini paytaxtdan ərzaq gətirərkən itirib. Qızı indi İstanbuldadır. O, nadir hallarda, lakin müntəzəm yazı yazır. Yazdığı qısa, formal xəbərlərdə suallar yox – yalnız vəziyyətlər əks olunur.
-On the wall hangs a framed verse by Hüseyn Cavid:\\
+Divarda Hüseyn Caviddən bir misra çərçivədə asılıb:\\
 \\
 “Qaranlıq gecələr olmasaydı,
 Sözləri oxşayan ulduzlar bunca sevilməzdı.”\\
-(“Without dark nights, the words that caress like stars would be less beloved.”)\\
 \\
-Aysel believes Cavid didn’t mean stars themselves, but what remains between the words: the silent dignity.
+Aysel inanır ki, Cavid ulduzlardan yox, sözlərin arasında qalan sessiz ləyaqətdən danışır.
-Sometimes she walks to the edge of the village, where the view fades into the mountains. There, she believes she recognizes the day when everything ceased to feel like a future. And there she begins to sense the day when something new was born—without a song, without a flag, without a slogan—only the need to no longer feel foreign in her own land.
+Bəzən kəndin kənarına gedir, baxışlar dağlarda itib. Orada o günü tanıdığını düşünür – gələcək kimi görünməyi dayandıran günü. Və orada o günü tanımağa başlayır – yeni bir şeyin doğulduğu günü, mahnısız, bayraqsız, şüarsız – yalnız öz torpağında yad olmamaq istəyi ilə.
-She says:
+Deyir:
-“I have stopped waiting for a sign.
+“Mən işarə gözləməyi kəsdim.
-Now I listen to the spaces in between.
+İndi mən aralardakı boşluqları dinləyirəm.
-They say: You were here. And you are still here.”
+Onlar deyir: Sən orada idin. Və sən hələ də buradasan.”
 \\