Unterschiede

Hier werden die Unterschiede zwischen zwei Versionen angezeigt.

--- resonanzraeume:resonanzraum_25-012_pl [2025/06/08 15:54] – admin
+++ resonanzraeume:resonanzraum_25-012_pl [2025/06/19 17:57] (aktuell) – alte Version wiederhergestellt (2025/06/08 16:00) admin
@@ Zeile 8: / Zeile 8: @@
-==== Pokój 11 – Milczenie między oknami ====
+**__Azerbejdżan__**
-**__Azerbaijan__**
+==== Pokój 12a – Gdyby nie były ciemne noce (Aysel) ====
-==== Room 12a – Without dark nights (Aysel) ====
 <color #7092be>//
-**In the Silence After the Anthem**\\
+**W ciszy po hymnie**\\
-South of Şəki, on a low hill, stands a house that smells of almonds. The shutters are crooked, but not broken. Aysel, 64, lives here alone. She was once a music teacher. Now she tunes her voice only rarely. Sometimes, when no one is listening, she hums the old anthem from 1919—not out of patriotism, but because she can’t forget its rhythm.
+Na południe od Şəki, na płaskim wzgórzu, stoi dom, z którego unosi się zapach migdałów. Okiennice są krzywe, ale nie zepsute. Mieszka w nim samotna 64-letnia Aysel. Kiedyś uczyła muzyki. Teraz rzadko stroi swój głos. Czasem, gdy nikt nie słucha, nuci stary hymn z 1919 roku – nie z patriotyzmu, lecz dlatego, że nie może zapomnieć jego rytmu.
-“It was like a dress we were allowed to wear only briefly,” she says of the republic that lasted less than three years. “Then, suddenly, winter came again.”
+„To było jak suknia, którą mogliśmy nosić tylko przez chwilę” – mówi o republice, która trwała krócej niż trzy lata. „A potem znów nadeszła zima.”
-Her husband died in 1990 while fetching food in the capital. Their daughter now works in Istanbul. She writes seldom, but regularly. Her short, formulaic messages contain no questions—only states of being.
+Jej mąż zmarł w 1990 roku, próbując przynieść żywność ze stolicy. Ich córka teraz pracuje w Stambule. Pisze rzadko, ale regularnie. W jej krótkich, schematycznych wiadomościach nie ma pytań – tylko stany.
-On the wall hangs a framed verse by Hüseyn Cavid:\\
+Na ścianie wisi oprawiony w ramę wiersz Hüseyna Cavida:\\
 \\
 “Qaranlıq gecələr olmasaydı,
 Sözləri oxşayan ulduzlar bunca sevilməzdı.”\\
-(“Without dark nights, the words that caress like stars would be less beloved.”)\\
+(“Gdyby nie były ciemne noce,
+mniej kochalibyśmy słowa jak gwiazdy.”)\\
 \\
-Aysel believes Cavid didn’t mean stars themselves, but what remains between the words: the silent dignity.
+Aysel sądzi, że Cavid nie myślał o gwiazdach, lecz o tym, co zostaje między słowami – o cichej godności.
-Sometimes she walks to the edge of the village, where the view fades into the mountains. There, she believes she recognizes the day when everything ceased to feel like a future. And there she begins to sense the day when something new was born—without a song, without a flag, without a slogan—only the need to no longer feel foreign in her own land.
+Czasem idzie na skraj wioski, gdzie wzrok ginie w górach. Tam wierzy, że rozpoznaje dzień, w którym przestało wszystko sprawiać wrażenie przyszłości. I tam zaczyna dostrzegać dzień, kiedy narodziło się coś nowego – bez pieśni, bez flagi, bez hasła – tylko z pragnieniem, by nie być już obcą we własnym kraju.
-She says:
+Mówi:
-“I have stopped waiting for a sign.
+„Przestałam czekać na znak.
-Now I listen to the spaces in between.
+Teraz słucham przestrzeni między nimi.
-They say: You were here. And you are still here.”
+One mówią: Byłaś tu. I jesteś tutaj.”
 \\
@@ Zeile 41: / Zeile 40: @@
 \\
-==== Room 12b – Without dark nights (Aysel) ====
+==== Pokój 12b – Gdyby nie były ciemne noce (Zəhra) ====
 <color #7092be>//
-**he House by the Railway (Zəhra)**\\
+**Dom przy torach kolejowych (Zəhra)**\\
-In a small house near Gəncə, close to the railway tracks, lives a woman named Zəhra. Her name means “blossom,” but her voice has become quiet over the years. She was a teenager when the Soviet Union fell apart. The morning after independence, she remembers, it was too quiet outside. As if the world was holding its breath.
+W małym domu w pobliżu Gəncə, tuż przy torach kolejowych, mieszka kobieta o imieniu Zəhra. Jej imię oznacza „kwiat”, ale jej głos z biegiem lat ucichł. Była nastolatką, gdy Związek Radziecki się rozpadł. Rankiem po ogłoszeniu niepodległości, jak pamięta, na zewnątrz było zbyt cicho. Jakby świat wstrzymał oddech.
-Her father had fought in Karabakh. Her uncle was sent to Siberia. The family stopped talking about politics. Too dangerous, too hopeless, too late. They kept their hands busy and their mouths shut. The electricity worked sometimes. The radio played foreign music. She learned to hear between the lines.
-Now Zəhra is 47. She teaches literature at a school nearby. She still remembers the poem by Hüseyn Cavid:\\
+Jej ojciec walczył w Karabachu. Jej wujek został zesłany na Syberię. Rodzina przestała mówić o polityce. Zbyt niebezpieczne, zbyt beznadziejne, zbyt późno. Zajmowali ręce pracą, a usta milczały. Prąd działał czasami. W radiu grała zagraniczna muzyka. Nauczyła się słuchać między wierszami.
+Dziś Zəhra ma 47 lat. Uczy literatury w pobliskiej szkole. Nadal pamięta wiersz Hüseyina Cavida:\\
 \\
 “Qaranlıq gecələr olmasaydı,
 Sözləri oxşayan ulduzlar bunca sevilməzdı.”\\
-(“If there were no dark night,
+(“Gdyby nie było ciemnej nocy,
-the stars that gladden the eyes
+gwiazdy, które cieszą oczy,
-would be less beloved.”)\\
+byłyby mniej kochane.”)\\
 \\
-She sometimes reads this to her students. And they ask: “Who was he?” And she says: “One who believed that a country must be dreamed into being – not only declared.”
+Czasami czyta go swoim uczniom. Pytają: „Kim on był?” A ona odpowiada: „Kimś, kto wierzył, że kraj trzeba wyśnić – a nie tylko ogłosić.”
-Sometimes she walks to the edge of the tracks. Trains rarely pass. She listens to the silence after the wind. And once, she said, she felt she could name the day when everything stopped feeling like a future. She didn’t say what day it was.”
+Czasem idzie na skraj torów. Pociągi rzadko przejeżdżają. Słucha ciszy po wietrze. I raz, powiedziała, poczuła, że mogłaby nazwać dzień, w którym wszystko przestało brzmieć jak przyszłość. Ale nie powiedziała, który to był dzień.
 \\